ابراز عشق

                                                                   

درویش کوچه های تنهاییم ، کاسه گدایی مرا ، سکه ی نگاه توکافیست.

همیشه آدم وقتی به همدیگه فکر میکنن که تنها میشن
کسی واقعا عاشقه که وقتی همه پیششن
به اونی فکر میکنه که رفیق تنهایی هاشه

عشق با کردی اما زندگی با دیگری

تا به حالا نوبت ما بود حالا دیگری

گفته بودی مرا وقت سفر باید شناخت

عاقبت بار سفر بستی ولی با دیگری

هر نگاهت صد غزل در دفترم آواره کرد

با که حالا سر بگیرند این غزل ها دیگری؟

 رسم دنیا بر همین بوده که عمری باغبان

پای گل می بارد میچیند آن را دیگری 

من که نفرینت نکردم. روزی اما می دهد

پاسخ کار تو را حالا خدا یا دیگری

بلاتکلیفم و دلسرد

فقط فکری به حالم کن
اگر یک لحظه بد بودم ازم بگذر حلالم کن
تو هر اوضاع و احوالی فقط خوبی بهت کردم
توی سختی و دلتنگی کجا دیدی ولت کردم؟
دلت خواسته ازم رد شی، نمیخوام حبس من باشی
واسه دونستن قدرم باید یه قدری تنها شی
تو این تنهاییا فعلا بهونت رو میگیرم
تا تکلیفم بشه روشن دیگه واست نمیمیرم
دیگه بعد تو میدونم که قلبم سرد و متروکه
حالا حتی دل سادم به رفتار تو مشکوکه
به چشمای خودم شاید، به تو که شک نمیکردم
  سر لجبازیم باشه دیگه دورت نمیگردم
واسه تو مثل من شاید توی دنیا فراوونه
ولی هیشکی شبیه من مگه قدرت رو میدونه؟
دیگه حرفی نزن با من، نذار بد تر بشه حالم
دارم میمیرم و از این که تنها نیستی خوشحالم

کی گفته چون ولم کردی من از دست تو دلگیرم؟
نباشی من نمیتونم، منم بعد تو میمیرم
دل سرد تو هم آخر منو راضی به مرگم کرد
ولی هرجا برم میگم، فلانی رفت و ترکم کرد
هنوزم گوشه ی قلبم تو تنها فرد محبوبی
میتونم حس کنم از دور که هرجایی گلم خوبی
تو دوسم داری میدونم، یه روز دست تو رو میشه
میدونم رابطتت با من یه روزی زیر و رو میشه
تو که رفتی خدا همرات ولی تنها شدی برگرد
سراغ اون که شبهاشو فقط با یاد تو سر کرد
اونی که ظاهرا انگار زیادی از سرش بودی
ولی تنها اجابت از دعای هر شبش بودی
واسه تو مثل من شاید توی دنیا فراوونه
ولی هیشکی شبیه من مگه قدرت رو میدونه؟
دیگه حرفی نزن با من نذار بد تر بشه حالم
دارم میمیرم و از اینکه تنها نیستی خوشحالم

قانون دنیا “تنهایی” من است و “تنهایی” من قانون عشق است و عشق ارمغان دلدادگیست و این سرنوشت سادگیست